21 Haziran 2013 Cuma

...

Hayat kısa, ne zaman ne olacağı belli değil... İnsan bazen sonsuza dek yaşayacakmış gibi davranıyor.. Bazen çok saçma şeylere hırslanıp daha fazlasını istiyor, avuç içi kadar bebek kıyafetine markası bilmem neymiş diye dünyanın parasını ödeyebiliyor, bir başka yerde başka bir bebeğin üzerine giyecek bir kıyafeti bile yokken..  Gelir seviyesi arttıkça gider seviyesi de artıyor ama hep fani şeylere yönlendiriyor insanı, maneviyat azalıyor.. Ne yazık..
Yarının hep geleceğini düşünürüz ve hep iyi şekilde geleceğini düşünürüz, kötüsü hiç aklımızda yoktur. Yarın kötü bir şekle bürünüp gelirse de o zaman hemen dua ederiz, isteklerimizi sıralarız, iyi günde ne verdik de kötü günde ne isteriz hiç düşünmeyiz..

Bir tanıdığımın geçen Cuma vefat ettiği haberini aldım (Nur içinde yatsın), aslında bu yazıyı da o gün yazmıştım ama nedense yayınlamak istememiştim. Tanıdık dediğim birkaç kez karşılaştığım biri ama aylardır dualarıma, dileklerime giren, hayatta kalması için  Allah’a yalvardığım biri.. Ama ne yazık ki ömrü bu kadarmış. Geride henüz 2 yaşına girmemiş, olanlardan çok da haberi olmayan masum bir çocuk ile hayatta tutmak için tüm olanaklarını kullanan, gözü yaşlı bir eş bırakarak gencecik yaşta aramızdan ayrıldı.. Yazarken boğazımın düğüm düğüm olduğunu hissediyorum. İnsan kendini yerine koymadan yapamıyor, ya onun yerinde ben olsaydım, oğlum ne yapardı demekten kendimi alamıyorum..
Kanser teşhisi konduğundan beri mücadelesini izledim. Bu süre içinde kendimi, hayatımı çok sorguladım, hatalarımı, zaaflarımı gördüm, kendi adıma bazı kararlar da aldım. Ne kadar uygulanır uygulanamaz bilmiyorum ama en azından bugün için eksiklerimi biliyorum. Yarını da zaten hiç birimiz bilmiyoruz.. Ama çok uzun vadede planlar yapıp, bazı şeylere saplanıp kalmak yerine bugünü hakkını vere vere dolu dolu yaşamak,  çok özenip özenip, sonra da en ufak bir terslikte özendiğin gibi olmayınca mutsuzluğa yelken açmak yerine istemek, çaba sarfetmek ama bazı şeyleri de akışına bırakıp hayırlısı buymuş demek gerekiyor.. Maneviyatı güçlendirip, gerisine de gerektiğince abartmadan sahip olmak gerekiyor.. Bugün son günümüzmüş gibi yaşayıp kendimizi, sevdiklerimizi mutlu etmemiz gerekiyor..

14 yorum:

  1. çok üzüldüm, bende hep diyorum işten ayrılsam evde çocuğumla olsam, belki başka bir şehirde yaşasak, daha küçük, sorunsuz bir hayatımız olsa.Sevdiğim şeyleri yapsam mesela, yarını düşünmesem...ama sonra yine gerçek hayatla yüzleşiyor insan, mecburen devam ediyor para kazanmaya, harcamaya... ama hep keşkeler kalıyor işte bir yerlerde.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hep keşkelerle yaşıyoruz zaten, malesef birini yaparken hep diğeri kalıyor..

      Sil
  2. 'Maneviyatı güçlendirip,gerisine de gerektiğince abartmadan sahip olmak gerekiyor'..çok doğru canım.Arkadaşının başı sağolsun,Allah eşine çok çok sabır versin,yavruya da çok iyi bakacak bir insan nasip etsin:(Bu yazından alacağım çok şey var ama malesef giden gittiğiyle kalıyor,biz diğerlerine de ders çıkartmak kalıyor galiba.Gerçekten çok eksildik maneviyattan.Zenginlik ve lüks içerisinde yüzmediğim için aramayı kesen arkadaş biliyorum,çok yazık bu insanlara.İyi ki senin gibi bir insan tanımışım diyorum,görüşmek ümidiyle öpüyorum canım..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Canım, zaten onlar arkadaş değilmiş aramayı kesmeniz de çok iyi olmuş. Haklısın giden gittiği ile kalıyor, biz de dersçıkarabilirsek ne mutlu. İyi ki ben de seni tanımışım, yüzyüze de görüşmek üzere;)

      Sil
  3. Evet haklısın senin hissetiklerini okuyunca bende hissettim.
    Ama malesef kısa sürüyor insan hemen yeniden dünyanın cazibesine kapılıyor
    Bu inan bana çok yakınını kaybedince bile böyle
    unutulmaz deniliyor ama zaman herşeyi alıp götürüyor.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Malesef öyle oluyor, aslında malesef demek mi yoksa dememek mi lazım bilemedim. Çünkü öyle olmasa, insan kayıp yaşadığında o noktada saplanıp kalsa, bu kişinin kendisi için de çok sağlıklı olmaz, acıları unutmasak da, bir şekilde onlarla yaşamayı öğreniyoruz..Ben de ailemde 2 kayıp yaşadım, özellikle ilkinde "bir daha asla normal olmaz hiçbirşey" dedim, ama şu an aklıma gelince hüzünlendiğim güzel anılarımla normal bir hayatım var..

      Sil
  4. canımm nerdesin sen yaa ..özlüyoruz seni..Alah rahmet eylesin arkadaşına ..hayat gerçekten çok kısa..hiç ölmeyecek gibi yaşıyoruz gerçekten..manevi dünyamıza daha ağırık vermeli aslında burası için yatırım yaparken ahiretede azık hazırlamalıyız..Allah bizleri iyilerden eylesin inşAllah

    YanıtlaSil
  5. Başınız sağolsun canım. Kesinlikle öyle. Anın ve sevdiklerinin değerini bilip, o an onlara sımsıkı sarılmak gerek. Ben de geçtiğimiz yıllarda arkadaşlarımın ailelerinde gördüğüm sağlık sorunları ve kayıplar sonrası böyle düşünüyorum artık... Ama bazen hayat koşturmacasından gelecek kaygısına düştüğümüz de olmuyor değil :(

    Allah rahmet eylesin...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Amin. Yukarıda naciyenin de dediği gibi dünyanın cazibesine kapılıyoruz, keşke kayıplar dışında da bunları hatırlasak..

      Sil
  6. haklısın.
    böle yazılar çok iyi geliyo insana.
    iyi bi hatırlatma.
    :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Keşke böyle olaylar yerine arada hatırlatıyor olsak birbirimize, napalım hayat bu..

      Sil
  7. Yaşlı ölümleride üzüyor sonuçta bir can çıkıyor ama genç ölümleri gerçekten çok acı oluyor hele ardında minicik bir evlat bıraktıysa..Başınız sağolsun canım geride kalanlara Allah sabırlar versin..Hiç ölümü tatmıycakmışız gibi yaşıyoruz bunu bize hayatın koşturmaları unutturuyor malesef ama 1 sn sonra ne olucağını hiç bilmiyoruz..

    YanıtlaSil
  8. canım çok üzüldüm Allah sevenlerine sabır versin genç yaşta ölen bu anneninde mekanını cennet yapsın senin gibiyim bende böyle bir olay karşısında sadece bu cümleleri söyleyip hayatıma devam edemiyorum çocuğum olduğu için mi ne hemen olay bizim başımıza gelse oğluşum napardı ölmekden değil de oğluşumu bu hayat da savunmasız bırakmaktan çok korkuyorum her düştüğünde kim elini tutup kaldıracak neyse uzatmayayım kötü oluyorum ama yine de Rabbim evlatlarımıza sağlık versin önce hiç kimseye evlat acısı göstermesin biz annelerinde var oluş sebepleri evlatlarımız bence Allah herkese sağlık versin dediğin gibi herşeyi hızla tüketip doymadığımız bu dünya da durup bir düşünmek ve hayatın hakkını vererek yaşayıp maneviyatımızı güçlendirmek gerekir

    YanıtlaSil

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...