Tarih 18.08.2011… Hayatımda çook istememe rağmen ve gerçekleştirilmesi istememe oranla o kadar da çook zor olamamasına rağmen gerçekleştiremediğim şeylerden biri… yurtdışı sevdam… Küçüklüğümden beri ülke ülke gezmek, oradaki insanları, kültürleri tanımak, özellikle de gittiğim yerlerin yemeklerini tıka basa yemek gibi kuvvetli bir arzum var. Nihayet geçen yıl Nisan ayında eşimi ikna edip Benelux turuna yazılmayı başardım. Bu dediğim o kadar da kolay olmadı çünkü eşimin yurt dışına karşı en ufak bir ilgisi yokL Tur Ramazan bayramını kapsayacak şekilde 7 gece – 8 günlük bir turdu. Ver elini Paris, Amsterdam, Lüksemburg, Brüksel, Köln… Bir taşla beş şehirJ
Tura bağlı kalmamak için internetten her şeyi araştırdım. Nerede ne yenir, nereye gidilir, nasıl gidilir, hangi metro durağında inilir, son otobüs kaçtadır gibi soruların cevaplarını içeren kalın bir klavuz oldu elimde. Hatta Paris’te Sen nehri turuna katılmak ve Eyfel kulesine çıkmak için internetten bilet bile almaya kalktımJ
Derken hamile olduğumu öğrendim, tabii tüm gündemim değişti, artık beni daha fazla heyecanlandıran bir şey vardı. Çift çizginin hemen akabinde doktora gittik. Doktorum hamile kalmadan önce de birkaç kez gittiğim Mehtap Yazıcıoğlu’ydu. Kendisi sessiz, sakin, kendinden emin, huzur verici bir doktor. Bir sonraki cumartesi tekrar gelmemi istedi. Ama diğer cmt Paris semalarında olacağımız için, ben de ufak bir yurtdışı planımız olduğunu bu yüzden Cuma gelebileceğimizi söyledim. Turun detayını öğrendikten sonra – aynı tura kendisi de katılmış meğer- “sen bu halde o yorucu tura katılabileceğini mi sanıyorsun, bebekten geçtim, kanaman olsa orada nereye gideceksin” dedi. Tek hatırladığım şok olmuş halde eşime baktığım, çünkü bebekten geçmek gibi bir niyetim yok! Tabii bu durumda benim yurt dışı planım gerçekleşmesine ramak kala hayal oldu… Çok az bir süre kala iptal ettiğimiz için de tur ücretinin yarısı ceza olarak kesildi. Biz erken satın almıştık turu, diğer herkese yapılan sigorta hamileliği kapsarken, bize yapılan sigorta kapsamıyormuş, öyle de bir kazığı oldu tur şirketinin…
Şu anda olsa vazgeçer miydim… Bu sorunun cevabı bazen evet bazen hayır. Evet, çünkü orada bebeğime bir şey olsa kendimi asla affetmezdim. Hayır, çünkü kadere inanan biriyim Paris’e gitmedim ama bir şey olacaksa evimde oturduğum yerde de olabilirdi. (Neyse evde oturmadım zaten, Türkiye’nin Paris’i İzmir’e gittikJ)
Özetle bebeğim bana bir Paris borçlusun, biraz büyüyünce babanı bu sefer sen ikna edeceksinJ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder