Bir AVM Ziyareti

Sevgili blog (günlük gibi oldu di mi:))  dün uzuuuuuuun uzuuuuuuun zaman sonra ilk kez bir AVMye gittim, üstelik bunun bir de özelliği vardı kiiiiiii o da uzuuuuuuuun zaman sonra koltuk değneği kullanmadan ilk dışarı çıkışım olması:)

Malumunuz aylarca kiraladığımız hastane yatağında sırt üstü yatarak kalça kırığımı kaynatmış, kalçamdaki kemik iliği ödemlerimi de iyileşme sürecine sokmayı başarmıştım (Çok şükür, bin şükür Allah'ıma!) Yaklaşık 2 ay önce sürekli yatmaktan kurtulup koltuk değnekleri ile evde minik minik yürüyordum. Önce bir koltuk değneğini attım, açıkçası bu kolay oldu, ne de olsa diğeri hala bendeydi.. Amma velakin diğer değneği atmanın hiç bu kadar zor olacağını düşünmemiştim..

Anladım ki ben yeniliklere kolay adapte olan biri değilim, mevcut durumlara çok bağlıyım. Mesela İstanbul'a temelli gelirken, otobüste İzmir'den Balıkesir'e kadar durup durup ağlamışlığım, taşınırken bıraktığımız evin duvarlarını neredeyse öpmüşlüğüm var:) Koltuk değneklerini de ilk başta hiç istemedim, kim ister ki.. Ama neticede kötü gün dostları, nasıl sileyim bir anda onca yaşanmışlığı:p

Şaka bir yana, tek koltuk değneğini bırakmak cidden zor oldu, resmen korktum..Ya aynı sıkıntıları tekrar yaşarsam, ya ağrım sızım olursa, bir süre daha mı kullansam diye eşime vızıldanıp durdum, en son verdiği cesaretle dün değneksiz çıkmayı başardım:) 2 hafta sonra işe döneceğim ve koltuk değnekleri ile dönmeyi normal olarak hiç ama hiç istemiyorum, bırakın işi, evden onlarla hastane için çıkmayı bile sevmiyordum. Yazın bizim sitenin bahçesi çok kalabalık oluyor, yürürken herkesin bakışlarını üzerimde hissediyorum. Çok şükür ki kalıcı bir rahatsızlığım yok, kullandım bitti, ya ömür boyu onlarla yaşayacak olanlar ne yapsın, ne var ki bakıyorsunuz, sinir şeyler..

Gelelim dışarı çıkış sebebimeeee..2 hafta sonra işe başlayacağım, bir dolap giysiden üzerime olan sınırlı sayıda giysi var:) Doğuma kadar 14 kilo aldım, doğumdan 10 gün sonra tartıldığımda 10 kilo vermişim. Zaten uzun boylu olduğumdan bu zaman kadar ince olan yapımla, zayıf bir görüntüm vardı, kısacası kalan  o 4 kilo hoşuma gitmişti. Gitmişti gitmesine ama rahatsızlığım yüzünden yatmak farz olunca ve emzirdiğim için yememden de kısmayınca şu anki görüntü hoşuma gitmiyorrrrr:) Ama biliyorum ki işe başlayınca stres, zihinsel ve fiziksel yorgunlukla kilo vereceğim ama verene kadar giyecek kıyafet yoktu, neyse ki dünden sonra artık var:) Eskiden üzerime cuk oturan kıyafet bulmak daha zordu, şimdi kilo alınca kolaylaşmış, ben de birsürü şey aldım. Ama eve gelince farkettim ki bir poşet eksik:( İçinde de aldığım en pahalı pantalonla, çok beğendiğim gömlek, ühüüüüüü. Üstelik onları eşimin kartıyla değil kendi kartımla almıştım, bir kez daha ühüüüüüü, neden hep böyle şeyler iyi insanların başına gelir?!! :)  (Bir Burhan Altıntop cümlesi:))

(Farkındayım resimle konunun alakası yok, lütfen yüzüme vurmayınız:p Vuracak olursanız dün hava güneşliydi diye çeviririm bilesiniz:))