6 yıldır babasızım ben, babam olmadan geçen 6 yıl, özlemle, acıyla, gözyaşıyla, duayla geçen 6 yıl… Mezuniyet, bayram, düğün, doğum, babalar günü… hepsi mutlululuk verici, hepsi bir o kadar can yakıcı… Hep bir yanım eksik, hep boynum bükük… Böyle günlerde babasızlık daha da ezici, daha da belirgin… “babasızlık”… ne çirkin bir kelime… Baba gibi harika bir kelimenin sonuna eklenen “sız” eki kelimeyi nasıl da berbatlaştırıyor… babasızlık…
Arkadaş sohbetlerinde ağlamaya dair hiçbir belirti yokken, gülüp eğlenirken, birden, ansızın, babanın sıklıkla kullandığı bir cümleye benzer bir cümleyi duyup gözyaşlarına boğulmakmış babasızlık…
Mezarından alınan bir avuç toprağı, gözlüğünü, yatağında doğrulamadığından su içmek için kullandığı son pipeti, saatini, babalar gününde hediye ettiğin traş takımını, en sevdiği kravatı, üzerinde el yazısı bulunan bir parça kağıdı hazineymiş gibi saklamakmış babasızlık…
Fotoğraflara bakıp bakıp avunmaya çalışmak, içinde keşkeleri büyütmekmiş babasızlık…
30 yaşına bile gelmiş olsan, kendini hala küçük savunmasız bir kız çocuğu gibi hissetmekmiş babasızlık…
Yüreğini tarifsiz acıların talan etmesi, bir daha hiç bir şeyin eskisi gibi olmayacağını bilerek enkazla yaşamayı öğrenmekmiş babasızlık…
Babasızlık, yarım kalmakmış, kolunun kanadının kopmasıymış… Bu dünyada kendini yapayalnız, korunmasız ve çaresiz hissetmekmiş… Ne yazık…
Ezginin Günlüğü- Babamı Anarken
yine duygulandım bu yazıyı okuyunca.halbuki ben 97 yılında kaybettim babamı, dile kolay 15 yıl olacak ama acısı, eksikliği hep taze.hele birde geçen gün Emre babamın resmini alıp yanıma gelip dede , dede dedi ya (anneannesi öğretmiş) , gözlerimden süzüldü yine yaşlar.Üstelik eşimin de babası yok, yavrum komşumuzun eşine dede diyor :(
YanıtlaSilSanırım acısı, ne kadar olsa da geçmeyecek. Ben de bu yorumu okuyunca bir garip oldum,gerçekten çok üzücü:( Nur içinde yatsınlar..
Silcanım,Allah rahmet eylesin.Başınız sağ olsun...Bende annemi 2006 yılında babamı da 2010 yılında kaybettim..Çok etkilendim yazını okuyunca..Mekanları cennet olsun inşallah..Amin
YanıtlaSilCanım çok üzüldüm ya, Allah mekanlarını cennet eylesin, nur içinde yatmak nasip etsin inşallah.
SilSut arttiri seyleri google da ararken rastladim sana..sonra sanki ne cok irtak yonumuz var dedim krndini tanitsn yazini okuyunca en sonda bu yaziya rastladim..dedim tmm hakliyim,babasizligi yanlizca babasi olmayanlar bilir,tuh muh denir uzulunur yanindayim denir ama en cok bbabasi olmayan anlar,o tarifi imkansiz ozlemi..eksik kalinmisligi..ilgili ilgisiz ansizin aklina gelisini.
YanıtlaSilÇok haklısın, ateş düştüğü yeri yakar, bunu da içine benzer ateş düşenler daha iyi anlar. Babam hayattayken yakın arkadaşlarımdan birinin babası vefat etmişti, onu kendi kaybımdan sonra anladım diyebilirim, üzülüyorsun ama değişik birşey bu, yaşamadan aynı şeyler hissedilmiyormuş..
Silbende babamı 94 de kaybettim her zaman beterin beteri var diye düşünüyorum belki hiç tanıma fırsatı bulamayabilirdim .. sadece 5 yaşındaydım gölgesi bile yeten varlığımı kaybettiğimde .. hayatındaki en değerli şeydir ailen annen baban. Gözümüzün önünde eriyordu babam ve elimizden hiç birşey gelmıyordu ben bunları aklım yetince anladım tabi..İnsanın babasını 30 yaşında iken kanserden kaybetmesi ne acı kimse bilemez .. aynı acıyı tadan bilir işte ...BABASIZLIĞI..ama çok şükür ki diyorum annem bizimle..RABBİM geride kalanlara ömür versin.. Seninde babanın mekanı cennet olur inşaallah..Benimde..Çok konuştum biliyorum ama bu yazıyı görünce sana içimi dökmek geldi..
SilBende babamı doğum yapmadan 15 gün önce kaybettim, acısı tarif edilemez, yeri dolmaz kesinlikle. Hergün görüşemiyor olsak bile gölgesi yeterdi... Takip ettiğim blogun linkini tıklayıp gördüm, köpeklerden korkuyorum yazısını okuyunca dikkatimi çekti blogunuz:) Aynı şekilde korkarken şimdi çok sevdiğim köpüşüm var , sizde korkunuzdan vazgeçebilirsiniz...
YanıtlaSil