Doğuma Dair

Hamilelik öncesi çikolata kistlerim olduğunu öğrendim.  Doktorum ileride çocuk düşünürsem doğumu sezeryanla yapıp kistleri temizleyebileceğini söyledi. Hamile kaldığımda bebişimin ilk ultrason fotoğrafında kistim bebişimin 8 katı büyüklüğündeydiJ Hamileliğimin son dönemine kadar sezeryan fikri çok mantıklı geliyordu çünkü 2 kere ameliyat olmayacaktım. Ama bir gün televizyonda normal doğumla doğan çocukların, sezeryanla doğanlara göre daha sağlıklı olduğu, astım, alerji gibi hastalıklara daha az olasılıkla yakalandıklarıyla ilgili bir program seyrettim. Acayip kafam karıştı, normal mi sezeryan mı diye. Ama 37.haftada suyum azalmaya başlayınca ve kist için ameliyat fikri hiç sıcak gelmeyince, üstüne bir de ailemin şehir dışında yaşıyor olması ve doğumumda bulunmalarını istemem gibi sebeplerle sezeryanı tercih ettim. Zaten iyi ki de öyle yapmışım o zamanlar bilinmeyen kırık kalça kemiği ile normal doğum pek şık olmazdı sanırımJ  Kısacası epidural sezeryan ile doğum yaptım.

Doğumun olacağı sabah saat 5gibi uyanmış bir daha da uyuyamamıştım. Yanlış anlaşılmasın doğum saat 12’deydi. Berbat bir hava vardı, oysaki birkaç gün öncesine kadar nasıl güzeldi. Bebişim bereketiyle geliyor gibi yağmurlu havada doğuyordu. Yağmura rağmen fotoğraflarda hoş çıkmak için kuaföre gidip fön çektirdimJ Hastaneye gittiğimizde heyecan, korku, mutluluk, bebeğimle karşılaşacak olma sevinci, biraz daha korku karışımı duygular tüm içimi kaplamıştı. Odamıza çıkınca hemen odayı süslemeye başladık. Bittiğinde tam istediğim gibi bol süslü şirin bir odamız olmuştu. Fotoğrafçı da gelip doğum öncesi fotoğraflarımızı çekti. Sonra bir hastabakıcı ameliyat giysilerimi verdi. Daha sonra da beni almak için 2 hastabakıcı geldi. Odadaki yatak üzerinde gideceğimi hiç düşünmemiştimJ Asansöre sadece eşimi ve fotoğrafçıyı aldılar, diğer aile fertleri odamın bulunduğu katta kaldı. Ameliyathaneye geldiğimizde eşimin içeri giremiyor olmasına aşırı üzüldüm çünkü aşırı korkuyordum. Epidurali yaptıktan sonra beni ameliyat masasına yatırdılar. Kollarımı iki yana açmıştım, birinde serum, diğerinde kendiliğinden sürekli ölçüm yapan bir tansiyon aleti vardı. Göğsümün yakınlarına perde gibi bir şey koydular ki kesme-biçme işlemlerini görmeyeyim. Anestezi uzmanı ayaklarımda sıcaklık ve uyuşma olup olmadığını sordu, sanırım olmalıymış. Ama bende yoktu, hatta masanın ayağıma değen yerinde bir çıkıntı vardı, onu bile hissediyordum, acayip panik oldum ya ameliyat sırasında da hissedersem diye. Doktorumu çağırdılar. Ben bu sırada bacaklarımın henüz uyuşmadığını ısrarla söylüyordum. Doktorum bir deneme yapalım dedi. Sanırım o an hayatımın en korkulu anlarındanJ Ve tabiî ki hissetmedim. Ameliyat başladı. Kesilme ve acı hissi kesinlikle yok ama çekme hissi çok fazla. Sürekli sağa sola çekiştiriliyor gibi hissettim ve bu çok rahatsız ediciydi. Sonra aşırı midem bulanmaya başladı her an kusabilirmişim gibi. Bu da epiduralin etkisiymiş. Önlemek için oksijen verdiler. Sesim, çekiştirme hareketleri yüzünden iyice çıkmaya başlamışken, bebek yukarıda olduğu için kaburgalarıma bastırmaya başladılar. "Kaburgalarımı kıracaksınız!" diye bağırmaya başlamıştım ki saat 12:31’de yani toplamda 6dk. sonra bebişim doğdu. İnanılmaz güzel, inanılmaz minik, inanılmaz masum ve benimdiJ Sol gözünden yaş akıyordu… Öptüm, öptüm, öptüm bir de kokladım, süperdi. Sonra götürdüler, ameliyat, kistlerimin alınmasıyla devam etti. Bittiğinde saat 12:50 olmuştu. Sedyeyle dışarı, odamdan indirilen yatağıma geri götürdüler. Bu sırada inanılmaz titriyordum hem de zangır zangır… Daha sonradan okuduğuma göre titreme nöbetiymiş ve normalmiş. Odaya çıkarıldığımdaki büyük bir bölümü hatırlayamıyorum. Hatırladıklarım;

** Sütüm sezeryana rağmen hemen gelmişti. Ağız sütü denilen kolostrumu bebeğime afiyetle içirdimJ

** Sonda takılıydı, bir süre yataktan kalkmak zorunda kalmadım, çok iyi oldu.

** Yataktan ilk kalkış berbattı. Herkesi dışarı çıkardılar. 2 kişi koluma girdi. Yatakta oturur pozisyona gelmek bile büyük iş, ayaklarım ilk yere bastığında resmen dünyam karardı, dizlerimde güç yok gibiydi. Baygınlık geçireceğimi sandım. Ama öğrendiğime göre herkese benzer şeyler oluyormuş.

** Sezeyanla doğumda gazın çok önemli olduğunu orada öğrendim. Hemşire sürekli gaz çıkarıp çıkarmadığımı soruyordu. Ameliyatta bebeği çıkarırken bağırsakları da oynattıklarından gaz çıkarabilmek oldukça önemliymiş.

** İlk günün akşamında sürekli koridorda yürüdüm. Dikişlerimi ellerimle sıkı sıkı tutarak minik adımlarla epey yürüdüm. Bıraksam sanki dikişlerim patlayacakmış gibi geliyordu. Yürümek, daha kolay ayaklanabilmek için tavsiye ediliyor.

** Öğle ve akşam yemeğim çorba, hoşaf ve püreden ibaretti.

** Süt için çok bol su içmek gerekiyor, zaten emzirirken insan birden susadığını fark ediyor, artık şartlanma mıdır nedir. Ayrıca milupa stil-tee, vitamalt malt içeceği ve humana granül çay içtim. Bu saydıklarımı uzun bir süre içtim. Still-tee sallama çay poşetinde tamamen doğal bir bitki çayı. İlk başta rezene ve anasondan dolayı tadı hoşuma gitmemişti ama şu an severek içiyorum, ayrıca ondan mıdır nedir bebişim şu an 3 aylık ama gaz sorunu hiç yaşamadı…

** Dikişlerimde yok denecek kadar az ağrı oldu.

** Depends hasta çamaşırı kullandım, gerçekten çok işe yaradı.

** Ertesi sabah çok aç uyandım. Kahvaltı arabalarının seslerini duyunca hemen yatakta oturur pozisyona geldim. Domates, kaşar, bal, tereyağı, reçel gibi kahvaltılıklar beklerken tuzsuz peynir, çay ve limonlu kepekli biskivü geldiL Beklentilerimin hepsi refakatçi kahvaltısında vardıL

**  İkinci gün çok çok iyiydim. Daha süslü pijamalarım, kırmızı tacım ve makyajımla tam kokoş bir yeni anneydim…